ناظراقتصاد: بازوی پژوهشی مجلس در یک گزارش، سیاست‌های به کارگرفته شده در مورد اشتغال در دنیا را مورد بررسی قرار داد تا راه‌های اشتباه رفته شده در ایران شناسایی شود. شاید تغییر نگاه به موضوع شغل در سطح سیاست‌گذاری می‌تواند اولین گام برای قرارگیری در مسیر صحیح باشد.
در هیچ کشور موفقی برنامه ویژه و درازمدت برای اقتصاد پی‌ریزی نشده است و آنچه به‌عنوان اصل پذیرفته شده، اصلاح ساختار اقتصاد و پیشبرد نهادهای کشور به سوی مشارکت و دموکراسی است.
این گزارش در بررسی سیاست‌های چهار کشور کره‌جنوبی، چین، مالزی و برزیل در بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۵ در مورد ساماندهی وضعیت اشتغال به ۵ نقطه مشترک رسیده است که ایران نیز برای پیاده‌سازی اشتغال پایدار نیاز به آنها خواهد داشت:
۱- استراتژی درست توسعه صنعتی
۲- نقش فعال دولت در تغییر ساختار اقتصاد
۳- کمک به ایجاد و رشد شرکت‌های بزرگ
۴- اصلاح ساختار انگیزشی
۵- ایجاد ساختاری مشارکتی و دموکراتیک
برخی مباحث بنیادی و روندها، که کشورها برای ایجاد اشتغال در دستور کار قرار داده‌اند:
🔷 اشتغال هدف نیست: شغل چه در بعد فردی و چه در بعد اجتماعی به‌عنوان هدف نیست، در نگاه فردی وسیله‌ای برای امرار معاش و بروز توانمندی‌ها است و در جنبه اجتماعی، وسیله‌ای برای افزایش تولید ناخالص ملی و ثروت. درحالی‌که در کشورهای در حال توسعه اشتغال در این دو نگاه دارای اشکالاتی است.
🔷 در جنبه کلان نیز اشتغال نیروی کار و ساعات زیاد کاری همیشه امری مثبت نیست و همواره به افزایش تولید ناخالص ملی و خلق ثروت ختم نمی‌شود.
🔷 بر اساس بررسی سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه که در سال ۲۰۱۷ انجام شد، میانگین ساعت کاری ایران از بسیاری از کشورهای این سازمان و حتی کشورهایی چون ترکیه، آمریکا، کره‌جنوبی، یونان و آلمان بیشتر بوده است.
🔷 یا مثلا مردم یونان در سال ۲۰۱۶ بیش از ۷۰۰ ساعت بیشتر از مردم آلمان کار کرده‌اند، اما درآمد سرانه یونانی‌ها حدود یک سوم مردم آلمان بوده است. در نتیجه در بعد اجتماعی، تنها شغل و ساعت کاری مهم نیست؛ بلکه تولید ثروت است که تعالی را به بار می‌آورد.
نسخه کامل گزارش بررسی تجارب چهار کشور کره جنوبی، چین، مالزی و برزیل در زمینه بهبود شرایط اشتغال را از لینک زیر دریافت نمایید.
گزارش «بررسی سیاست کشورها در زمینه اشتغال و دلالت های آن برای ایران»
