ناظراقتصاد:برخلاف نظریه‌های متداول اقتصاد نئوکلاسیک درباره نقش مثبت منابع طبیعی در افزایش رشد اقتصادی و دستیابی به توسعه پایدار تحقیقات فراوانی انجام شده که نشان می‌دهد در بسیاری از موارد کشورهای صاحب منابع طبیعی فراوان دارای رشد آهسته‌تری از کشورهایی هستند که از نظر منابع طبیعی فقیر هستند که به این پدیده در اصطلاح «نفرین منابع» می‌گویند. همانطور که در این گزارش نشان داده می شود وجود منابع طبیعی غنی در یک کشور منجر به بروز نفرین منابع نمی شود. بررسی های ما در این پژوهش نشان می‌دهد که در تبیین پدیده نفرین منابع تا کنون چهار گروه از تبیین ها ارائه شده است. نخست تبیین‌هایی که بر بیماری هلندی تاکید می‌کنند و بر مسائلی مانند تلاطم ارزی و تغییرات در تولید انواع کالاها تاکید دارند و از جنبه اقتصادی به این پدیده می نگرند. دسته دوم تبیین‌هایی که بر اساس رویکرد اقتصاد سیاسی نوشته می‌شوند و بر مسائلی مانند رانت جویی، تعارض و مانند اینها تاکید می‌کنند و نهایتا تبیین‌هایی که بر نقش نهادها تاکید می‌کنند.
اما گروه چهارم تبیین‌ها آنهایی هستند که بر نقش نوآوری در کشورهای دارای منابع طبیعی تاکید می‌کنند که از آن جمله می‌توان به آندرسن (۲۰۱۲)، یونیدو (۲۰۱۲)، کاتز ۲۰۱۴، دجی فلات و لاندوال (۲۰۱۶) اشاره کرد.
یکی از نتایج مهمی که از بحث دجی فلات و لاندوال(۲۰۱۶) حاصل می‌شود آن است که با استفاده از پول حاصل از منابع طبیعی نمی‌توان تکنولوژی‌های پیشرفته را خریداری کرد و صنعتی شد. آنها با اشاره دقیق به مورد الجزایر نشان می‌دهند که خرید تکنولوژی و استفاده از مشاوران خارجی برای توسعه صنعتی در نهایت باعث توسعه صنعتی نخواهد شد. به اعتقاد آنها راه توسعه صنعتی تکیه بر قابلیت‌های داخلی و استفاده محدود از خرید تکنولوژی و خدمات مشاوران خارجی است.
در این گزارش ۲کشور الجزایر و ایران از نظر نفرین منابع بررسی شده اند. نسخه کامل این گزارش را از اینجا مطالعه فرمایید.
