ناظر اقتصاد: سالها است در کشور علتی مطرح میشود که آن را ریشه بسیاری از مشکلات اقتصادی میدانند و آن ضعف مدیریت در بخشهای مختلف است. در واقع، این ضعف از نگاه منابع انسانی در زمینههای مختلف اعم از دانش و مهارت و نگرش قابل بررسی است که این خود نیازمند یک پژوهش مفصل است. اما آنچه مشخص است دانش مدیریت در کشور یک دانش وارداتی است که نیازمند بومیسازی با شرایط فرهنگی و محیطی کشور است. موارد زیادی هستند که بیانگر تفاوت های مدیریت مشارکتی با مدیریت سنتی هستند ولی ریشه اصلی این تفاوتها در نگرش به مدیریت است.
در واقع یکی از عوامل اصلی ضعف مدیریت در کشور را میتوان نگاه مدیریت سنتی در بخش مختلف دانست. مدیریت سنتی سالها است که در ایران مدیریت غالب میباشد این در حالی است که کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مدت زیادی است که به سمت مدیریت مشارکتی روی آوردهاند.
آنچه برخی کارشناسان عامل اصلی مدیریت سنتی در کشور بیان میکنند بیشتر به بخش نگرشی در حوزه مدیریت مربوط میشود مدیرانی هستند که دانش و مدرک در حوزه علوم مدیریتی دارند و بعد از گذشت زمان مهارتهای خود را نیز در زمینه حوزههای مدیریتی پرورش دادهاند ولی نگرش آنها بیشتر براساس مدیریت سنتی است و از ابزارهای مدیریتی هم با نگاه سنتی استفاده میکنند.
برخی تفاوت های مدیریت مشارکتی با مدیریت سنتی
در این اینفوگراف به تفاوتهای مدیریت سنتی با مدیریت مشارکتی اشاره شده است. موارد زیادی هستند که بیانگر تفاوت های مدیریت مشارکتی با مدیریت سنتی هستند. ولی همانطور که گفته شد ریشه اصلی این تفاوت در نگرش به مدیریت است.
به عنوان مثال، یک مدیر سنتی اطلاعاتش را برای خودش حفظ میکند و به راحتی اطلاعات و دانش را با دیگر اعضای تیم خود به اشتراک نمیگذارد و اگر هم مدافع سیستمهای مدیریت دانش در سازمان است بیشتر نگاه تشریفاتی و لوکس به پیادهسازی این نوع سیستمهای مدیریتی دارد.
در یک سازمان که توسط یک مدیر سنتی مدیریت میشود معمولاً مشکلات به صورت سطحی بررسی میشوند و به عارضهیابی و بررسی مشکلات به صورت ریشهای پرداخته نمیشود یک مدیر سنتی در یک سازمان معمولاً دارای نگاه بالا به پایین است و اعتقاد دارد که قدرت در مدیریت از جایگاه نشات میگیرد.
موارد فراوانی از این دست که بیانگر تفاوت های مدیریت مشارکتی با مدیریت سنتی است را میتوان عنوان کرد اما راه اصلی حرکت از مدیریت سنتی به مدیریت مشارکتی تغییر در نگرش است.