ناظر اقتصاد: هر چند از آغازین روزهای تمدن بشر تحقیق و توسعه وجود داشته است، اما در سال ۱۹۶۰ بود که تحقیق و توسعه به معنای امروزی (R & D) فراگیر شد و در برخی شرکت‌ها واحد مجزایی برای آن تأسیس گردید.
سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) تحقیق و توسعه را این‌گونه تعریف کرده است:
«تحقیق و توسعه به کار خلاقانه‌ای گفته می‌شود که به طور سیستماتیک انجام می‌شود تا دانش موجود در زمینه انسان، فرهنگ و جامعه را افزایش داده و برای دانش ایجاد شده کاربردهای تازه‌ای به وجود آورد».
جهت‌گیری کشورها به منظور ورود گسترده و رقابتی به بازارهای بین‌المللی، ضرورت تحقیق و توسعه در صنعت و تجارت کشورها را دو چندان نموده است. در تجارت جهانی، سازمان‌هایی می‌توانند بیشترین سهم بازار را از آن خود نمایند که با ساز و کار نوآوری، نیازهای روز مشتریان به محصولات و خدمات باکیفیت، متنوع و کم‌هزینه را در حداقل زمان تأمین نمایند و این مستلزم انجام مستمر فرآیند تحقیق و توسعه است.
طبق آخرین آمار موجود که در سال ۲۰۱۷ توسط یونسکو منتشر شده است، هزینه تحقیق و توسعه در جهان حدود ۱.۷ تریلیون دلار(بر حسب برابری قدرت خرید(۱)) بوده است. نکته قابل توجه این است که ۸۰ درصد از کل این مبلغ متعلق به ده کشور است. همان طور که در اینفوگرافیک زیر قابل مشاهده است کشور ایالات متحده آمریکا با ۴۷۶ میلیارد دلار بیشتر از کشورهای دیگر در تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری کرده است و بعد از آن کشورهای چین و ژاپن قرار دارند (لازم به ذکر است که ایالات متحده از نظر میزان تولید ناخالص داخلی بر حسب برابری قدرت خرید پس از چین و در جایگاه دوم قرار دارد، اما وجود مناطقی چون دره سیلیکون در ایالات متحده و سرمایه‌گذاری کلان در این بخش جایگاه نخست را در تحقیق‌و‌توسعه برای این کشور به ارمغان آورده است). همچنین کره جنوبی نسبت به کشورهای دیگر، بالاترین سهم تحقیق و توسعه از تولید ناخالص داخلی (GDP) را دارد.
ایران با صرف حدود ۴.۲ میلیارد دلار (بر اساس برابری قدرت خرید) در زمینه تحقیق و توسعه رتبه ۳۶ را در بین کشورهای جهان داراست اما خروجی آن به دلایلی مانند ضعف مدیریتی، نبود فرهنگ تحقیق به معنای واقعی و نگاه کمی به تولید مقالات، فقدان یا نقص ارتباط بین دانشگاه، صنعت و دولت ضعیف است. البته، نمونه‌های موفقی مانند شرکت مپنا در تحقیق و توسعه وجود دارند که با دانش ایجاد شده محصولات و فرایندهای خود را بهبود و توسعه می‌دهند.
(۱) Purchasing power parity : نوعی شاخص اقتصادی است که به عنوان تکنیکی برای تعیین ارزش پول‌های مختلف بکار می‌رود. به عبارتی PPP نوعی نرخ مبادله می‌باشد که برابر است با نسبت هزینه‌های دو سبد کالای یکسان در دو جامعه بر حسب ارزهای ملی.
